Olifanten spotten
Door: Florentine Toet
Blijf op de hoogte en volg Michael en Florentine
06 November 2014 | Ghana, Jirapa
Lieve allemaal,
Bedankt voor jullie reacties. Het is voor ons echt heel leuk en fijn om te zien hoeveel mensen er met ons mee lezen/leven! Hierbij ons vermoedelijk laatste verslag geschreven vanuit Wa. Misschien leuk om jullie nog even een beeld te schetsen van ons wekelijkse bezoek aan Wa. De dag begint dan voor ons om 4.30 uur als we gewekt worden door de wekker/haan. Om 5.00 uur lopen we dan met onze zaklamp richting de bushalte om daar 20 minuutjes later aan te komen en te wachten op de bus die een marge heeft van ongeveer 2 uur. Als de bus eraan komt (de enige mogelijkheid om het dorp uit te komen) begint de chaos. Iedereen wil zo snel mogelijk de bus in want als die vol is sluiten de deuren en kun je het de volgende ochtend weer proberen. Gelukkig is het ons elke keer gelukt om de bus in te komen! Eenmaal in de bus moet je een plekje zien te vinden tussen al de bagage, kinderen en dieren. Op de een of andere manier heb ik het al een aantal keer voor elkaar gekregen dat er iemand voor mij op staat. Of dit nou komt doordat ik te klein ben om mij vast te houden aan de beugels, ik blank ben of erg moeilijk kijk... ik weet het niet maar ik moet toegeven dat het wel erg prettig is. Michael daarin tegen heeft de mazzel dat hij altijd mag staan gedurende de 2,5 uur durende rit over de onverharde weg vol met kuilen. Eenmaal aangekomen in Wa gaan we
als eerste naar ons vaste winkeltje om een ontbijtje te halen: gebakken brood met ei. Vervolgens lopen we naar het internetcafe waar we ongeveer 1,5 uur op internet kunnen (als de stroom niet uit valt in ieder geval). Dan lopen we weer terug naar het busstation waar de kaartverkoop begint rond half 12 en de bus ongeveer om 14.00 uur vertrekt. Meestal wacht Michael dan op de bus en loop ik nog even over de markt om groente en fruit te scoren want dit is in Ullo niet verkrijgbaar. Maar goed, laten we dit verslag beginnen waar we de vorige keer waren geeindigd...
Na ons vorige verslag hebben we een rustig weekje gehad: Michael was bezig in en rondom het huis en ik bij het health centre. Na deze 'werkweek' vonden wij dat we het wel verdiend hadden om er een paar daagjes tussenuit te gaan naar Mole National Parc. Woensdagochtend vertrokken we naar Wa en van hieruit namen we de bus richting Tamale. Mole National Parc ligt namelijk op de route tussen Wa en Tamale. In Larabanga stapte we uit de bus en zijn we eerst de moskee in het dorpje gaan bekijken. Volgens de Bradt gids zou dit de mooiste en grootste moskee zijn in Ghana en omstreken. Opzich was het een mooi gebouw om te zien maar helaas mochten we niet naar binnen omdat we geen moslim zijn. Na dit korte bezoek vervolgde wij onze reis richting Mole per moter. Deze rit (niet geheel verantwoord zonder helm en met korte broek aan) verliep voor Michael helaas niet heel prettig. Nadat we bij de entree van het park betaald hadden en weer op de motor wilde stappen, gleed Michael met zijn been tegen de uitlaat van de motor. Michael heeft hier een flinke brandwond aan over gehouden waar hij helaas nog steeds veel pijn aan heeft. Gelukkig heeft het Michael er niet van weerhouden om er alles uit te halen wat erin zit. Diezelfde middag zijn we nog op jeep safari geweest samen met een stel uit Belgie. Van tevoren werd ons verteld dat er al 3 weken geen olifanten waren gespot. Dit zou komen doordat de olifanten ivm. het regenseizoen overal water kunnen vinden en dus niet persee naar de drinkplaats vlakbij het motel hoeven te komen. De kans dat wij er vandaag dus wel een zouden zien was klein maar onze gids was vol goede moed! Dit had resultaat! Na ongeveer een uur rondrijden en genieten van aapjes, antilopen en zwijnen zagen we een olifant. Ook al was dit voor ons al de tweede keer (de eerse keer was met brother John in de eerste week), het blijft geweldig om dit grote dier te mogen ontmoeten!
Na een ochtendje heerlijk uitslapen en ontbijten waren we van plan om een duik te nemen in het zwembad. Op dat moment riep een van de toeristen dat hij een olifant had gezien vanaf het uitzichtpunt bij het hotel. Wij haasten ons dus, samen met de overige bezoekers naar het uitzichtpunt. Het bleek niet om 1 maar om 3 olifanten te gaan die dicht bij het motel stonden. Er werd een gids gebeld en we mochten met z'n allen (het stel uit Belgie en een moeder en zoon uit Duitsland) mee naar beneden om de olifanten van dichtbij te bewonderen. Op nog geen 25 meter van de olifanten vandaan konden we de dieren bewonderen en
fotograferen. Na deze ongeplande safari hebben we een rustig middagje gehad aan het zwembad. 's Avonds zijn we met onze Belgische en Duitse vrienden op 'nachtsafari' geweest. Aangezien het van 19.00 tot 21.00 uur was zouden wij het eerder avondsafari noemen maar aangezien het hier vanaf 18.00 uur al heel donker is, noemen ze het hier nachtsafari. Dit was een hele belevenis. We zaten met z'n allen boven op het dak van de Land Rover en een paar van ons hadden een groot licht om dieren te spotten. We zijn ook twee keer uitgestapt om sluipend op zoek te gaan naar nachtdieren. De dieren die we gezien hebben zijn: een krokodil op het droge, een stekelvarken, een uil en een hoop antilopen.
Vrijdagochtend gingen we samen met de moeder en zoon uit Duitsland op kanosafari vanaf een dorpje in de buurt van Mole: Mognori. Mognori is een eco-village waar ze wonen in traditionele hutjes en leven van/met de natuur. Tijdens de kanotocht hebben we veel mooie vogeltjes gezien en een kleine krododil die aan de oever lag. Na flink te zijn opgelicht door de taxichauffeur arriveerde we weer in Mole waar we lekker hebben gerelaxt bij het zwembad en het uitzichtpunt.
De volgende morgen was het gedaan met het uitslapen en moesten we vroeg op staan om weer terug te reizen naar Ullo. Na ongeveer 10 uur reizen arriveerde we weer in Ullo. Het is elke keer ook wel weer fijn om hier 'thuis' te komen. Iedereen is enthousiast om je weer te zien en heet je welkom.
De afgelopen dagen waren weer gevuld met wassen, schoonmaken en health centre. Bij het health centre heb ik mee mogen kijken bij het consult voor de zwangere vrouwen. Ik heb de stand van de babietjes in de buik mogen voelen en mogen luisteren naar hun hartslag (dit doen ze door middel van een soort hoorn die ze tegen de buik en drukken en je dan je oor tegenaan legt). Wat mooi om al deze kleine wondertjes te mogen voelen, zien en horen!
Ook is zaterdag de bouw begonnen van de kindergarten die ze naast het weduwe project aan het bouwen zijn. Dit gaat hier erg snel en is leuk om te volgen!
Aanstaande maandag reizen wij naar Kumasi om ons Visa te verlengen. Hier zullen we ongeveer een week verblijven om vervolgens mijn moeder op te halen vanuit Accra. We gaan dan samen met haar een weekje rondtrekken en vervolgens nog een weekje naar Ullo om haar te laten zien waar wij leven en werken. Dit zal ook alweer onze laatste week in Ullo zijn omdat we, nadat we mijn moeder hebben terug gebracht naar Accra, nog 2 weekjes in het zuiden zullen verblijven voordat we terug komen naar Nederland. De tijd gaat dus eigenlijk erg snel en daarom doen wij erg ons best om hier heel bewust te genieten van alles en iedereen!
Lieve groetjes,
Michael en Florentine
Bedankt voor jullie reacties. Het is voor ons echt heel leuk en fijn om te zien hoeveel mensen er met ons mee lezen/leven! Hierbij ons vermoedelijk laatste verslag geschreven vanuit Wa. Misschien leuk om jullie nog even een beeld te schetsen van ons wekelijkse bezoek aan Wa. De dag begint dan voor ons om 4.30 uur als we gewekt worden door de wekker/haan. Om 5.00 uur lopen we dan met onze zaklamp richting de bushalte om daar 20 minuutjes later aan te komen en te wachten op de bus die een marge heeft van ongeveer 2 uur. Als de bus eraan komt (de enige mogelijkheid om het dorp uit te komen) begint de chaos. Iedereen wil zo snel mogelijk de bus in want als die vol is sluiten de deuren en kun je het de volgende ochtend weer proberen. Gelukkig is het ons elke keer gelukt om de bus in te komen! Eenmaal in de bus moet je een plekje zien te vinden tussen al de bagage, kinderen en dieren. Op de een of andere manier heb ik het al een aantal keer voor elkaar gekregen dat er iemand voor mij op staat. Of dit nou komt doordat ik te klein ben om mij vast te houden aan de beugels, ik blank ben of erg moeilijk kijk... ik weet het niet maar ik moet toegeven dat het wel erg prettig is. Michael daarin tegen heeft de mazzel dat hij altijd mag staan gedurende de 2,5 uur durende rit over de onverharde weg vol met kuilen. Eenmaal aangekomen in Wa gaan we
als eerste naar ons vaste winkeltje om een ontbijtje te halen: gebakken brood met ei. Vervolgens lopen we naar het internetcafe waar we ongeveer 1,5 uur op internet kunnen (als de stroom niet uit valt in ieder geval). Dan lopen we weer terug naar het busstation waar de kaartverkoop begint rond half 12 en de bus ongeveer om 14.00 uur vertrekt. Meestal wacht Michael dan op de bus en loop ik nog even over de markt om groente en fruit te scoren want dit is in Ullo niet verkrijgbaar. Maar goed, laten we dit verslag beginnen waar we de vorige keer waren geeindigd...
Na ons vorige verslag hebben we een rustig weekje gehad: Michael was bezig in en rondom het huis en ik bij het health centre. Na deze 'werkweek' vonden wij dat we het wel verdiend hadden om er een paar daagjes tussenuit te gaan naar Mole National Parc. Woensdagochtend vertrokken we naar Wa en van hieruit namen we de bus richting Tamale. Mole National Parc ligt namelijk op de route tussen Wa en Tamale. In Larabanga stapte we uit de bus en zijn we eerst de moskee in het dorpje gaan bekijken. Volgens de Bradt gids zou dit de mooiste en grootste moskee zijn in Ghana en omstreken. Opzich was het een mooi gebouw om te zien maar helaas mochten we niet naar binnen omdat we geen moslim zijn. Na dit korte bezoek vervolgde wij onze reis richting Mole per moter. Deze rit (niet geheel verantwoord zonder helm en met korte broek aan) verliep voor Michael helaas niet heel prettig. Nadat we bij de entree van het park betaald hadden en weer op de motor wilde stappen, gleed Michael met zijn been tegen de uitlaat van de motor. Michael heeft hier een flinke brandwond aan over gehouden waar hij helaas nog steeds veel pijn aan heeft. Gelukkig heeft het Michael er niet van weerhouden om er alles uit te halen wat erin zit. Diezelfde middag zijn we nog op jeep safari geweest samen met een stel uit Belgie. Van tevoren werd ons verteld dat er al 3 weken geen olifanten waren gespot. Dit zou komen doordat de olifanten ivm. het regenseizoen overal water kunnen vinden en dus niet persee naar de drinkplaats vlakbij het motel hoeven te komen. De kans dat wij er vandaag dus wel een zouden zien was klein maar onze gids was vol goede moed! Dit had resultaat! Na ongeveer een uur rondrijden en genieten van aapjes, antilopen en zwijnen zagen we een olifant. Ook al was dit voor ons al de tweede keer (de eerse keer was met brother John in de eerste week), het blijft geweldig om dit grote dier te mogen ontmoeten!
Na een ochtendje heerlijk uitslapen en ontbijten waren we van plan om een duik te nemen in het zwembad. Op dat moment riep een van de toeristen dat hij een olifant had gezien vanaf het uitzichtpunt bij het hotel. Wij haasten ons dus, samen met de overige bezoekers naar het uitzichtpunt. Het bleek niet om 1 maar om 3 olifanten te gaan die dicht bij het motel stonden. Er werd een gids gebeld en we mochten met z'n allen (het stel uit Belgie en een moeder en zoon uit Duitsland) mee naar beneden om de olifanten van dichtbij te bewonderen. Op nog geen 25 meter van de olifanten vandaan konden we de dieren bewonderen en
fotograferen. Na deze ongeplande safari hebben we een rustig middagje gehad aan het zwembad. 's Avonds zijn we met onze Belgische en Duitse vrienden op 'nachtsafari' geweest. Aangezien het van 19.00 tot 21.00 uur was zouden wij het eerder avondsafari noemen maar aangezien het hier vanaf 18.00 uur al heel donker is, noemen ze het hier nachtsafari. Dit was een hele belevenis. We zaten met z'n allen boven op het dak van de Land Rover en een paar van ons hadden een groot licht om dieren te spotten. We zijn ook twee keer uitgestapt om sluipend op zoek te gaan naar nachtdieren. De dieren die we gezien hebben zijn: een krokodil op het droge, een stekelvarken, een uil en een hoop antilopen.
Vrijdagochtend gingen we samen met de moeder en zoon uit Duitsland op kanosafari vanaf een dorpje in de buurt van Mole: Mognori. Mognori is een eco-village waar ze wonen in traditionele hutjes en leven van/met de natuur. Tijdens de kanotocht hebben we veel mooie vogeltjes gezien en een kleine krododil die aan de oever lag. Na flink te zijn opgelicht door de taxichauffeur arriveerde we weer in Mole waar we lekker hebben gerelaxt bij het zwembad en het uitzichtpunt.
De volgende morgen was het gedaan met het uitslapen en moesten we vroeg op staan om weer terug te reizen naar Ullo. Na ongeveer 10 uur reizen arriveerde we weer in Ullo. Het is elke keer ook wel weer fijn om hier 'thuis' te komen. Iedereen is enthousiast om je weer te zien en heet je welkom.
De afgelopen dagen waren weer gevuld met wassen, schoonmaken en health centre. Bij het health centre heb ik mee mogen kijken bij het consult voor de zwangere vrouwen. Ik heb de stand van de babietjes in de buik mogen voelen en mogen luisteren naar hun hartslag (dit doen ze door middel van een soort hoorn die ze tegen de buik en drukken en je dan je oor tegenaan legt). Wat mooi om al deze kleine wondertjes te mogen voelen, zien en horen!
Ook is zaterdag de bouw begonnen van de kindergarten die ze naast het weduwe project aan het bouwen zijn. Dit gaat hier erg snel en is leuk om te volgen!
Aanstaande maandag reizen wij naar Kumasi om ons Visa te verlengen. Hier zullen we ongeveer een week verblijven om vervolgens mijn moeder op te halen vanuit Accra. We gaan dan samen met haar een weekje rondtrekken en vervolgens nog een weekje naar Ullo om haar te laten zien waar wij leven en werken. Dit zal ook alweer onze laatste week in Ullo zijn omdat we, nadat we mijn moeder hebben terug gebracht naar Accra, nog 2 weekjes in het zuiden zullen verblijven voordat we terug komen naar Nederland. De tijd gaat dus eigenlijk erg snel en daarom doen wij erg ons best om hier heel bewust te genieten van alles en iedereen!
Lieve groetjes,
Michael en Florentine
-
06 November 2014 - 10:45
Karin:
Lieve Floor en Michael, gelijk naar boven gerend toen ik hoorde dat er weer een verslag was. Wat een geweldig mooie avonturen mogen jullie beleven!! Hoop dat het been van Michael aan het genezen is.
Nog 1,5 week en dan mag ik jullie weer zien! Gaaf! Heel veel liefs en bescherming op jullie weg .
mama -
06 November 2014 - 11:49
Patricia:
Hai Floor en Michael,wat leuk om weer wat te lezen,en de foto's wauw wat mooi!
En je heb met de mensen daar zitten loomen wat leuk omdat terug te zien.
Beterschap Michael ,ik hoop dat je been goed geneest.
groetjes Patricia -
06 November 2014 - 12:33
Andries:
Dierbare Floor en Michael, geniet iedere keer van jullie verhalen. Heb al eerder aangegeven dat ondanks misschien de teleurstelling dat de dingen wat anders lopen dan gedacht, het voor jullie samen een geweldige ervaring is, om even los van de hectiek van de westerse wereld kennis te maken met de andere hectiek van de Afrikaanse wereld. Geniet er nog even van en een mooie tijd samen met Karin.
-
06 November 2014 - 15:26
Karin Vink:
Leuk verslag weer hoor. Stijn is vooral onder de indruk van de foto's van/met de olifanten. Geniet van de tijd met je (schoon)moeder en de laatste weken.
Groetjes Karin -
06 November 2014 - 17:52
Carla Blokker:
Hallo Michael en Floor,
Wat een belevenissen weer! Wat zullen jullie het straks saai vinden hier ;-) om gewoon naar de supermarkt en de bus op de hoek te lopen......
Geniet nog heerlijk verder! -
06 November 2014 - 17:55
Zita:
Wauw wat een gaaf verhaal weer, met mooie belevenissen. Dat verhaal van de bus.. Haha.. Je kan er een boek over schrijven. Wat een belevenis. Wat een totaal andere wereld. Wat een mooie ervaringen. Wat heerlijk dat jullie een paar daagjes er tussen uit zijn geweest. Heerlijk even genieten, mag ook wel na al jullie inzet daar. Mooi wat jullie allemaal gedaan en gezien hebben.. Wel wat minder van mike zijn brandwond? Hoop dat de wond snel wat beter gaat. Wel leuke en mooie daagjes met veel momenten om nooit meer te vergeten. Leuk ook om die mensen te ontmoeten. Wat mooi van die kleine babytjes he floor... Zo bijzonder. Leuk ook om het nieuwe project te volgen.. Gaat die van jullie ook al wat beter lopen? Of gaat dat niet meer lukken. Heel veel plezier straks met je moeder... Met het rondreizen en alles te laten zien. Geniet nog van de mooie dagen die komen gaan.. De tijd gaat echt snel voorbij. Denken aan jullie.. Een hele dikke knuffel x x x -
06 November 2014 - 19:19
Henk En José:
Dag lieve allebei,
Bedankt voor de mooie kaart.
Wat een belevenissen en wat een avonturen. Ik weet niet of ik (José) het zou durven hoor, zo'n nachtsafari in de avond.
zou me zo niet zo op m'n gemak voelen daar, met al die grote, maar ook kleine enge beesten. Wel gaaf dat jullie olifanten hebben gezien.
Wat is dat toch met jullie Toetjes en een motor. Dat is niet bij alle Toetjes een gelukkige combinatie. Hoop dat het gauw geneest Michaël.
Veel plezier met (schoon)mama.
Hartelijke groeten,
Henk en José -
06 November 2014 - 23:33
W.v.Reine:
Hallo lieve Michael en Floor,
,Wat een mooi verslag van jullie avonturen en belevenissen.
GEWELDIG
liefs Oma en Opa -
07 November 2014 - 13:17
Andrea:
Zit ik dan met mn winterjas aan en mn muts op.. Het is hier sinds twee dagen een stuk kouder.. en op dit moment zelfs koud, nat en donker.. Dat is flink te merken aan mn gemoed haha.. :P
Wel heerlijk om dan jullie verhaal te lezen en weer terug te denken aan de tijd in Ghana. Afrika en zijn begrippen zijn bijzonder en verbazingwekkend en ik blijf het geweldig vinden om dat uit jullie verhalen iedere keer weer te lezen! Bedankt voor jullie lieve kaartje nog trouwens. Het was een hele verrassing op die envelop vol postzegels in de bus te treffen :)
Geniet van jullie mooie tijd daar lieverds, komende tijd met mama en jullie welverdiende vakantie! En voorzichtig (dus niet meer zonder helm met een korte broek op de motor!!!) xxxxx liefs! An -
07 November 2014 - 14:44
Daisy ( Team Aves) :
Hoi floor en michael,
Wat vervelend van de brandwond van micheal, maar wat leuk dat jullie er alles uit halen. De dingen die jullie doen klinken echt onwijs gaaf ! Vanuit Aves wensen we jullie nog een super leuke tijd in Afrika !
Tot snel
Groetjes Team Aves -
14 November 2014 - 12:41
Arie Jan Dirk:
Ha zusje en zwager,
Vet hoor, alles te lezen. Je gaat jullie nu wel missen. Eerst denk je gewoon die twee zijn op vakantie, maar dat is nu wel anders, jullie zijn echt al een tijdje weg. Leuk te lezen wat jullie allemaal doen, werken en ontspanning. Maar je moet niet te veel werken hé zusje, dat kan je straks 40 jaar lang nog doen ;)
Dat motorrijden is ook niets in het buitenland pijpie, zijn gewoon allemaal klotedingen daar kunnen dan je niets aan doen (spreek uit ervaring).
Heel veel plezier nog daar Z & Z (zus en zwager).
Grt Arjan
-
14 December 2014 - 13:12
Marco En Marleen:
Hallo Michael en Floor,
Bedank voor jullie reisverhalen! Vandaag opnieuw met de kinderen van het kinderfeest foto's van jullie bekeken. Ze waren enthousiast! Geniet nog even en alvast een goede reis terug!
Hartelijke groeten van Marco en Marleen en natuurlijk van de kids van Open Hof.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
