Bye bye Ullo!
Door: mam en Florentine
Blijf op de hoogte en volg Michael en Florentine
01 December 2014 | Ghana, Accra
Bye bye Ullo!
Lieve allemaal,
Bedankt voor de vele en leuke reacties! Hierbij nogmaals 2 verslagen in 1. Mam begint en ik mag hem afsluiten.
Mam:
Lieve allemaal, vandaag mijn laatste dag in Ghana en vanavond hoop ik weer heelhuids terug te vliegen naar huis.
Wat heb ik veel beleefd hier, heel veel indrukken en waanzinnig veel gereisd. Heb het Afrika mogen zien zoals we in de boekjes vroeger zagen, echt heel primitief.
Vooral in het noorden woont men in echt oude vervallen huisjes, hutjes, en buiten wordt er met takjes hout vuur gemaakt en in een grote pot gekookt. Het leven is voornamelijk buiten en ook de meeste mensen slapen buiten in het noorden daarom komt malaria hier erg veel voor want met name s’nachts zijn de musquito’s aktief.
Maar ik spring weer van de hak op de tak.
De vorige keer vertelde ik dat we bij het Hand in Hand project waren. Vrijdagochtend vroeg zouden we vertrekken naar het noorden maar omdat Floor en Michael tot hun schrik de USB stick in de computer in de stad hadden laten zitten, zijn we 1 dag langer gebleven. De volgende morgen vroeg zijn Floor en Michael met spanning terug naar de stad Techiman gegaan. Zou de USBstick niet gepikt zijn? Maar ongelooflijk het eerste wat de eigenaar zei toen ze binnenkwamen was: ik heb jullie USB stick.
De mensen zijn hier echt zo eerlijk, gastvrij en betrouwbaar terwijl ze echt veel en veel armer zijn dan wij.
Steeds meer komt de vraag bij me op, wie er nu eigenlijk armer zijn: zij of wij?
Zelf vond ik het heerlijk even een dagje rust op het project te hebben en rondwandelend te genieten van het paradijsje. Zaterdagochtend om 4 uur zijn we opgestaan en om 4.30 vertrokken we met een super gammele bus die onderweg ook nog panne kreeg door oververhitting en we kwamen na 8 uur in Wa aan. Normaliter deed een bus er 5 uur over. Het was echt zeer warm in Wa. We werden hartelijk ontvangen door brother John bij de FIC brothers en kregen prima kamers aangewezen.
Brother JOHN nam ons mee voor een drankje op een terras waar wij vele broeders en zusters ontmoetten.Vervolgens gingen we aan de overkant vis eten. De stroom viel uit toen we er zaten en het was echt stikdonker. Niemand vindt dit gek en er wordt gewoon doorgekookt en gereserveerd met kleine zaklampjes als licht. Bij het eten heb ik bijgelicht met de zaklamp van mijn mobiel en ik was blij toe want anders hadden Michael en ik de graten niet gezien.
Wat een belevenis. Hier heel gewoon en in Nederland zijn we in paniek als 1 avondje de stroom uitvalt!
Zondags zijn we vertrokken naar het plaatsje Ullo, onze eindbestemming voor komende week. Ik vond het echt heel spannend en voelde me ook steeds verder wegtrekken uit de bewoonde wereld en werd toch een beetje bang. Als er nu iets zou gebeuren? Daar gaat mijn vertrouwen weer.
In Ullo aangekomen viel alles van me af. Wat een klein super primitief dorp maar wat een hartelijke gastvrije mensen. Iedereen groet je en heet je welkom!
Mijn slaapkamer stond al vanaf het begin klaar en ik had gezelschap van 3 muisjes die het liefst in de doos met cornflakes sprongen en daarna als een gek een rondje door de kamer maakte. Erg gezellig en ik sliep er niet minder om.
Michael en Floor zijn hier echt heel erg geliefd. Ze zijn echt een symbool van hoop voor de mensen hier dat ze de moeite nemen om hier in hun midden te zijn. De kinderen roepen steeds om Michael en willen graag bij hem zijn. Floor nam me de 2 ochtenden mee naar waar ze werkte bij het health centre,wat een geweldige zuster is zij! Ze werkte volledig zelfstandig, vulde alle papieren voor de mensen in ,deed malariatesten en paste prima in het team. Ze waren echt helemaal enthousiast over Floor omdat ze zo’n goede en harde werker was.De verpleging bestond uit een verloskundige en 5 verpleeegkundigen en waren echt heel goed en gedreven. Ik werd helemaal ingewijd en mocht gelijk de verloskamer in om een net geboren kindje te zien,zo mooi!
Vanuit Nederland had ik materiaal meegenomen en het eerste wat ze zeiden was niet thank you maar thank God! Weer een leerpunt voor me.
Ik kan nog uren vertellen maar wil nu alleen nog even iets zeggen over de laatste avond : ons afscheidsfeestje.De kokkin maakte heel veel eten hiervoor klaar en haar moeder een soort bier pito. Om 16 uur zaten we klaar met ballonnen en een drankje. Allereerst kwamen er kinderen die ook ballonnen kregen en Floor schminkte hun wang dit vonden ze schitterend.Er kwam muziek en er kwamen steeds meer kinderen en volwassenen om het feest te vieren. Schittterend om iedereen te zien dansen, eten en drinken. Aan het eind van de avond moesten de kinderen in een lange rij gaan staan met de kleintjes vooraan en deelden Floor en Michael speelgoed uit. Dit vonden ze echt helemaal geweldig omdat de kinderen totaal geen speelgoed hebben, vooral de autootjes van Jasper waren zo weg! Ze waren er zo blij mee!
Dankbaar ben ik voor de enorme gastvrijheid, warmte en vrolijkheid die ik hier heb mogen ontvangen. Het was zo gaaf om dit samen met Floor en Michael mee te maken. Zij hebben ook zo goed voor me gezorgd. Het was geweldig! Onvergetelijk!
Liefs mom
Floor:
In het bovenstaande verslag heeft mijn moeder jullie verteld over onze laatste week in Ullo. Het is een erg dubbel gevoel om dit vriendelijke dorp nu achter ons te laten. Toen we net in Ullo arriveerde hebben we het allebei echt wel even moeilijk gehad: zo ver van de bewoonde wereld vandaan en het project dat niet draaide. ‘Hoe gaan we het hier 2,5 maand vol houden?’ vroegen we ons zelf af. Maar als we nu terug kijken is de tijd toch erg snel gegaan. Michael en ik hebben elkaar de vraag gesteld: is het, doordat het project niet liep, nu verloren tijd geweest dat we in Ullo zijn geweest? Allebei waren/zijn we ervan overtuigd dat dit niet het geval is. Het leven in armoede heeft ons als mens rijker gemaakt. We hebben van de mensen om ons heen mogen leren en ervaren wat echt van belang is, namelijk: familie, gastvrijheid, delen met elkaar, vertrouwen en geloof. Het wonen/leven in Ullo heeft ons weer even doen beseffen in wat voor een luxe wereld wij leven. Een dak boven je hoofd, een kraan waar water uit stroomt, elektriciteit dat altijd werkt, een goede zorgverzekering en een kast vol met kleding is al snel zo vanzelfsprekend! Onze tijd in Ullo is daarom goed geweest! We zijn ervan overtuigd dat wij elkaar, onszelf en ook God nog beter hebben leren kennen.
We hebben ook mogen ervaren dat wij voor de mensen in Ullo van waarde zijn geweest. Mede namens jullie allemaal hebben we het dorp ook iets kunnen bieden qua materie. Hierbij even een overzichtje:
• De generator: in eerste instantie bleek dit niet de juiste te zijn om het het hele project op te laten draaien maar nu wordt de generator volop gebruikt voor het pompen van water. Het water wordt gebruikt voor het vullen van waterzakjes om het dorp te voorzien van schoon drinkwater en voor de bouw van het schooltje.
• Driewielfietsen: middels het project van brother John hebben we twee personen mogen verblijden met een mooie driewielfiets waardoor deze gehandicapte jonge mensen zich nu weer vrij kunnen verplaatsen.
• Solar lamp: voor het healt centre hebben we een lamp aan geschaft die op zonne energie werkt. Als er ‘s nachts bevallingen waren op het moment dat er geen stroom was, moesten ze dit voorheen doen met behulp van een zaklamp. Nu hebben ze ook ‘s nachts goede verlichting die altijd opgeladen kan worden.
• Verpleegkundig materiaal: mijn moeder heeft het health centre in Ullo een koffer vol met verpleegkundig materiaal kunnen schenken.
• Hand in Hand project: hier hebben we een gift achter gelaten voor de gehandicapte kinderen in het dorp.
• Transport container: vanuit Accra is er een container naar Ullo getransporteerd waar ze in de toekomst een internetcafe van willen maken in Ullo.
• Reparatie truck: we hebben de reparatie aan de truck van Felix kunnen financieren waardoor hij weer in staat was om al het materiaal voor de bouw van het schooltje te vervoeren.
• Laptop: we hebben een verpleegkundige uit het health centre een laptop mogen schenken om haar opleiding tot verloskundige te kunnen realiseren (bedankt Arjan!).
• Cadeautjes voor de kinderen: tot slot hebben we de kinderen kleine cadeautjes kunnen geven zoals puzzels, autootjes, jojo’s, loombandjes enz.
• Speeltoestellen: de overige giften hebben we geschonken voor speeltoestellen van het schooltje. Deze zullen aangeschaft worden als de bouw is afgerond.
Namens iedereen in Ullo daarom hartelijk bedankt!! Echt super wat we namens u/jou hebben kunnen realiseren.
Vanavond brengen we mam naar het vliegtuig en gaan wij nog even twee weekjes vakantie houden in de Volta regio en aan de kust. Uiteraard zullen we jullie voor ons vertrek nog even verblijden met onze foto’s en een verslag uit het warme Ghana!
Lieve groetjes,
Michael en Florentine
Lieve allemaal,
Bedankt voor de vele en leuke reacties! Hierbij nogmaals 2 verslagen in 1. Mam begint en ik mag hem afsluiten.
Mam:
Lieve allemaal, vandaag mijn laatste dag in Ghana en vanavond hoop ik weer heelhuids terug te vliegen naar huis.
Wat heb ik veel beleefd hier, heel veel indrukken en waanzinnig veel gereisd. Heb het Afrika mogen zien zoals we in de boekjes vroeger zagen, echt heel primitief.
Vooral in het noorden woont men in echt oude vervallen huisjes, hutjes, en buiten wordt er met takjes hout vuur gemaakt en in een grote pot gekookt. Het leven is voornamelijk buiten en ook de meeste mensen slapen buiten in het noorden daarom komt malaria hier erg veel voor want met name s’nachts zijn de musquito’s aktief.
Maar ik spring weer van de hak op de tak.
De vorige keer vertelde ik dat we bij het Hand in Hand project waren. Vrijdagochtend vroeg zouden we vertrekken naar het noorden maar omdat Floor en Michael tot hun schrik de USB stick in de computer in de stad hadden laten zitten, zijn we 1 dag langer gebleven. De volgende morgen vroeg zijn Floor en Michael met spanning terug naar de stad Techiman gegaan. Zou de USBstick niet gepikt zijn? Maar ongelooflijk het eerste wat de eigenaar zei toen ze binnenkwamen was: ik heb jullie USB stick.
De mensen zijn hier echt zo eerlijk, gastvrij en betrouwbaar terwijl ze echt veel en veel armer zijn dan wij.
Steeds meer komt de vraag bij me op, wie er nu eigenlijk armer zijn: zij of wij?
Zelf vond ik het heerlijk even een dagje rust op het project te hebben en rondwandelend te genieten van het paradijsje. Zaterdagochtend om 4 uur zijn we opgestaan en om 4.30 vertrokken we met een super gammele bus die onderweg ook nog panne kreeg door oververhitting en we kwamen na 8 uur in Wa aan. Normaliter deed een bus er 5 uur over. Het was echt zeer warm in Wa. We werden hartelijk ontvangen door brother John bij de FIC brothers en kregen prima kamers aangewezen.
Brother JOHN nam ons mee voor een drankje op een terras waar wij vele broeders en zusters ontmoetten.Vervolgens gingen we aan de overkant vis eten. De stroom viel uit toen we er zaten en het was echt stikdonker. Niemand vindt dit gek en er wordt gewoon doorgekookt en gereserveerd met kleine zaklampjes als licht. Bij het eten heb ik bijgelicht met de zaklamp van mijn mobiel en ik was blij toe want anders hadden Michael en ik de graten niet gezien.
Wat een belevenis. Hier heel gewoon en in Nederland zijn we in paniek als 1 avondje de stroom uitvalt!
Zondags zijn we vertrokken naar het plaatsje Ullo, onze eindbestemming voor komende week. Ik vond het echt heel spannend en voelde me ook steeds verder wegtrekken uit de bewoonde wereld en werd toch een beetje bang. Als er nu iets zou gebeuren? Daar gaat mijn vertrouwen weer.
In Ullo aangekomen viel alles van me af. Wat een klein super primitief dorp maar wat een hartelijke gastvrije mensen. Iedereen groet je en heet je welkom!
Mijn slaapkamer stond al vanaf het begin klaar en ik had gezelschap van 3 muisjes die het liefst in de doos met cornflakes sprongen en daarna als een gek een rondje door de kamer maakte. Erg gezellig en ik sliep er niet minder om.
Michael en Floor zijn hier echt heel erg geliefd. Ze zijn echt een symbool van hoop voor de mensen hier dat ze de moeite nemen om hier in hun midden te zijn. De kinderen roepen steeds om Michael en willen graag bij hem zijn. Floor nam me de 2 ochtenden mee naar waar ze werkte bij het health centre,wat een geweldige zuster is zij! Ze werkte volledig zelfstandig, vulde alle papieren voor de mensen in ,deed malariatesten en paste prima in het team. Ze waren echt helemaal enthousiast over Floor omdat ze zo’n goede en harde werker was.De verpleging bestond uit een verloskundige en 5 verpleeegkundigen en waren echt heel goed en gedreven. Ik werd helemaal ingewijd en mocht gelijk de verloskamer in om een net geboren kindje te zien,zo mooi!
Vanuit Nederland had ik materiaal meegenomen en het eerste wat ze zeiden was niet thank you maar thank God! Weer een leerpunt voor me.
Ik kan nog uren vertellen maar wil nu alleen nog even iets zeggen over de laatste avond : ons afscheidsfeestje.De kokkin maakte heel veel eten hiervoor klaar en haar moeder een soort bier pito. Om 16 uur zaten we klaar met ballonnen en een drankje. Allereerst kwamen er kinderen die ook ballonnen kregen en Floor schminkte hun wang dit vonden ze schitterend.Er kwam muziek en er kwamen steeds meer kinderen en volwassenen om het feest te vieren. Schittterend om iedereen te zien dansen, eten en drinken. Aan het eind van de avond moesten de kinderen in een lange rij gaan staan met de kleintjes vooraan en deelden Floor en Michael speelgoed uit. Dit vonden ze echt helemaal geweldig omdat de kinderen totaal geen speelgoed hebben, vooral de autootjes van Jasper waren zo weg! Ze waren er zo blij mee!
Dankbaar ben ik voor de enorme gastvrijheid, warmte en vrolijkheid die ik hier heb mogen ontvangen. Het was zo gaaf om dit samen met Floor en Michael mee te maken. Zij hebben ook zo goed voor me gezorgd. Het was geweldig! Onvergetelijk!
Liefs mom
Floor:
In het bovenstaande verslag heeft mijn moeder jullie verteld over onze laatste week in Ullo. Het is een erg dubbel gevoel om dit vriendelijke dorp nu achter ons te laten. Toen we net in Ullo arriveerde hebben we het allebei echt wel even moeilijk gehad: zo ver van de bewoonde wereld vandaan en het project dat niet draaide. ‘Hoe gaan we het hier 2,5 maand vol houden?’ vroegen we ons zelf af. Maar als we nu terug kijken is de tijd toch erg snel gegaan. Michael en ik hebben elkaar de vraag gesteld: is het, doordat het project niet liep, nu verloren tijd geweest dat we in Ullo zijn geweest? Allebei waren/zijn we ervan overtuigd dat dit niet het geval is. Het leven in armoede heeft ons als mens rijker gemaakt. We hebben van de mensen om ons heen mogen leren en ervaren wat echt van belang is, namelijk: familie, gastvrijheid, delen met elkaar, vertrouwen en geloof. Het wonen/leven in Ullo heeft ons weer even doen beseffen in wat voor een luxe wereld wij leven. Een dak boven je hoofd, een kraan waar water uit stroomt, elektriciteit dat altijd werkt, een goede zorgverzekering en een kast vol met kleding is al snel zo vanzelfsprekend! Onze tijd in Ullo is daarom goed geweest! We zijn ervan overtuigd dat wij elkaar, onszelf en ook God nog beter hebben leren kennen.
We hebben ook mogen ervaren dat wij voor de mensen in Ullo van waarde zijn geweest. Mede namens jullie allemaal hebben we het dorp ook iets kunnen bieden qua materie. Hierbij even een overzichtje:
• De generator: in eerste instantie bleek dit niet de juiste te zijn om het het hele project op te laten draaien maar nu wordt de generator volop gebruikt voor het pompen van water. Het water wordt gebruikt voor het vullen van waterzakjes om het dorp te voorzien van schoon drinkwater en voor de bouw van het schooltje.
• Driewielfietsen: middels het project van brother John hebben we twee personen mogen verblijden met een mooie driewielfiets waardoor deze gehandicapte jonge mensen zich nu weer vrij kunnen verplaatsen.
• Solar lamp: voor het healt centre hebben we een lamp aan geschaft die op zonne energie werkt. Als er ‘s nachts bevallingen waren op het moment dat er geen stroom was, moesten ze dit voorheen doen met behulp van een zaklamp. Nu hebben ze ook ‘s nachts goede verlichting die altijd opgeladen kan worden.
• Verpleegkundig materiaal: mijn moeder heeft het health centre in Ullo een koffer vol met verpleegkundig materiaal kunnen schenken.
• Hand in Hand project: hier hebben we een gift achter gelaten voor de gehandicapte kinderen in het dorp.
• Transport container: vanuit Accra is er een container naar Ullo getransporteerd waar ze in de toekomst een internetcafe van willen maken in Ullo.
• Reparatie truck: we hebben de reparatie aan de truck van Felix kunnen financieren waardoor hij weer in staat was om al het materiaal voor de bouw van het schooltje te vervoeren.
• Laptop: we hebben een verpleegkundige uit het health centre een laptop mogen schenken om haar opleiding tot verloskundige te kunnen realiseren (bedankt Arjan!).
• Cadeautjes voor de kinderen: tot slot hebben we de kinderen kleine cadeautjes kunnen geven zoals puzzels, autootjes, jojo’s, loombandjes enz.
• Speeltoestellen: de overige giften hebben we geschonken voor speeltoestellen van het schooltje. Deze zullen aangeschaft worden als de bouw is afgerond.
Namens iedereen in Ullo daarom hartelijk bedankt!! Echt super wat we namens u/jou hebben kunnen realiseren.
Vanavond brengen we mam naar het vliegtuig en gaan wij nog even twee weekjes vakantie houden in de Volta regio en aan de kust. Uiteraard zullen we jullie voor ons vertrek nog even verblijden met onze foto’s en een verslag uit het warme Ghana!
Lieve groetjes,
Michael en Florentine
-
01 December 2014 - 16:16
Jenneke:
Wauw...wat een mooi verhaal! Lijkt me ontzettend moeilijk om van deze lieve mensen afscheid te nemen! Jullie hebben toch een tijd bij ze gewoond!
Maar wat hebben jullie veel voor ze kunnen betekenen!!! Super mooi!
Ben super trots op jullie!
Nu heerlijk genieten van jullie twee weken vakantie! Gelukkig komen jullie dan weer thuis!! -
01 December 2014 - 16:48
Arja:
Wat veel moois hebben jullie kunnen doen....zeer bijzonder" thanks God" voor je moeder een goede terugreis en jullie geniet nog even van jullie tijd aan de kust liefs uit lisse -
01 December 2014 - 17:07
Andries:
Dierbare Floor en Michael,
Heb niet zoveel woorden als ik dit lees. Dank aan God hoe jullie Zijn handen en voeten op aarde mogen zijn.
Groet en tot over een paar weken.
-
01 December 2014 - 17:59
Corry En Gerard De Jong ( Open Hof):
Mooi verslag en nog een paar fijne weken en tzt behouden terugreis -
01 December 2014 - 18:25
Zita:
Wat een gaaf verhaal weer van jullie allemaal... Wat een ervaringen. Wat een gelukkige foto's. Zo fijn om jullie zo gelukkig te zien. Wat hebben jullie een mooie dingen gedaan en wat zullen ze zo ontzettend blij zijn. Jullie zijn echt toppers! Geniet nog even van jullie heerlijke vakantie... Verdiend! Kan niet wachten jullie weer te zien. Een hele dikke knuffel xxx -
01 December 2014 - 22:29
Wouter:
Nou, daar word (zelfs) ik een beetje stil van; gaaf!
Liefs, man / (schoon)pa -
02 December 2014 - 07:47
Henk En José:
Ik word helemaal stil en ontroert van dit verslag. En al mag het doel van de reis een andere zijn geweest, jullie hebben daar niet stil gezeten en gewoon aangepakt. Geweldig, hoe jullie je geloof handen en voeten geven, wat heb ik daar een bewondering voor.
Karin, wat fijn dat je zo genoten hebt. Als je dit leest, ben je weer thuis, helaas in de kou. Nou helaas, dat hoort nu eenmaal bij ons land, maar het zal wel een overgang zijn.
Floor en michEl, geniet van jullie vakantie en kom straks veilig thuis.
Veel liefs, -
02 December 2014 - 08:52
Rebecca:
Wauw, Floor wat een prachtige verhalen! Onwijs gaaf wat jullie daar kunnen betekenen. Bijzonder hoe God door jullie een glimlach geeft en hoop voor de toekomst van deze mensen! Geniet van de laatste weekjes vakantie! Liefs Rebec -
02 December 2014 - 16:00
Tineke Fontein:
Lieve mensen, wat mooi om dit weer te lezen.
En wat fijn dat Karin dit 2 weekjes mee kon maken.
Geniet nog van de vakantie en we hopen jullie binnenkort weer te ontmoeten
-
02 December 2014 - 21:11
Opa Toet En Janie:
Lieve Floor en Michael
Wat een genot om dit alles te mogen lezen en dat jullie dit mogen beleven. Hebben het gisteravond breeduit op de TV gezien toen wij bij Arjan en Emma waren. Arjan heeft het helemaal voorgelezen en de foto's groot op de TV laten zien. Je moeder heeft vanmiddag via de telefoon al uitgebreid alles verteld. Nu jullie nog, wachten hierop is helaas nog aardig lang. Geniet volop van de laatste weekjes vrij en tot ziens in een heel koud Holland.
Liefs Opa en Janie -
03 December 2014 - 16:49
Anneke:
Zo jongens wat een verhalen weer. Ja nog eventjes en dan zit het er voor jullie ook op. Wat en geweldige ervaring hebben jullie opgedaan, geweldig en leuk een paar weken julie mams die ervaring mee te hebben kunnen delen. Geniet nog even en gezond weer terug! Groetjes van ons.
-
04 December 2014 - 16:00
Jan Wuister:
Dag Floor en Michael,
Geniet nog even van de warmte, het is hier koud!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
